Ptaki i ssaki Grecjii

https://i.ytimg.com/vi/klKqaxGI3c8/maxresdefault.jpg

PTAKI

Ptaki wędrowne, spędziwszy zimę w Afryce Wschodniej, wiosną wracają na północ, do Europy, przez wschodnie rejony Morza Śródziemnego. Odbywa się to od połowy marca do połowy maja lub nieco później, w zależności od pogody. Niektóre z nich zostają i składają jaja w Grecji, pozostałe lecą dalej. Wyspy najdalej wysunięte na południe mogą być pierwszym przystankiem po długim locie, więc słabsze lub mniejsze osobniki odpoczywają na nich kilka dni. Większe, jak ibisy czy bociany, lecą tak wysoko, ze trzeba lornetki by je dostrzec. Ptaki wracają tu jesienią, w drodze do Afryki, lecz jest ich wtedy mniej. Choć w Grecji poluje się na niektóre gatunki (np. na przepiórki czy turkawki) nie ma mowy o hurtowym wręcz odstrzale, jaki ma miejsce w innych krajach śródziemnomorskich.

Jaskółki wciąż polują na owady, podobnie jak większe i głośniejsze jerzyki. Wiele jest gatunków gajówek, ale najbardziej wśród nich rzuca się w oczy pokrzewek sardyński, który ma okazały czarny czub i wyraźnie widoczne czerwone oczy. Pokrzewek Riippella występuje rzadziej i raczej w głębi lasu. Z innych małych owadożerców spotyka się kamieńczyka, dzierzbę i muchołówkę.

Nocą można usłyszeć charakterystyczny, powtarzający się, monotonny dźwięk, przypominający sonar łodzi podwodnej. To maleńka sowa. Równie filigranową sówkę spotyka się też w dzień. Siedząc na ruinach domów, wydaje najdziwniejsze odgłosy, przypominające chwilami gardłowe syczenie. Z ptaków aktywnych nocą i tak najwięcej skojarzeń budzi słowik, który najlepiej czuje się w zalesionych dolinach strumieni. Jego śpiew jest najpiękniejszy około północy w maju, kiedy trwa okres godowy.

W bardziej niedostępnych rejonach, w okolicach górskich wąwozów i skalistych szczytów, żyją większe ptaki drapieżne. Najwięcej jest chyba myszołowów, które ludzie często biorą za rzadziej występujące i płochliwe orły. Z pewnością jednak nie można pomylić z żadnym innym ptakiem sępa płowego, szybującego na szeroko rozpostartych skrzydłach. Tylko nielicznym udaje się spostrzec nad najwyższymi szczytami szybującego orłosępa brodatego. Pustułkom wydaje się nie przeszkadzać obecność człowieka, łatwo również spotkać kruka czy mniejsze, kolorowe ptaki, takie jak: kruk alpejski, białorzytka, pomurnik czy niebieski drozd skalny.

Na nizinach zadziwiającą kombinację różu, czerni i bieli prezentuje dudek, zwłaszcza podczas lotu. Jako jedyny poluje on na gąsienicę wędrowną, wielkiego szkodnika w sosnowych lasach. Płochliwa wilga ma śliczny głos i równie piękne ubarwienie. Ładna też jest jasnoniebiesko-kasztanowa kraska gwarliwa. Na owady polują wielobarwne gromady żołn. Najjaśniej ubarwiony jest zimorodek, którego w czasie łowów na tych terenach można częściej zaobserwować niż w Europie.

Na obszarach podmokłych, które uniknęły osuszenia i cieszą się względnym spokojem, aż roi się od ptactwa. Na słonych bagnach, przybrzeżnych lagunach, wokół ujść rzek i słodkowodnych stawów można spotkać: czaple, kaczki, rybołowy, warzęchy białe, ibisy, białe i czarne bociany, pelikany i inne ptaki brodzące. Późnym latem z przybrzeżnych skał nurkują kormorany. Z kolei większe od nich flamingi, pojedynczo lub w niewielkich grupach, spotyka się wokół panwi solnych we wschodnich rejonach basenu Morza Egejskiego.

SSAKI

Spośród niezbyt licznej grupy greckich ssaków najpospolitsze są gryzonie (myszy, ryjówki i nornice) oraz jeże, zające i wiewiórki (w bardzo ciemnym odcieniu czerwieni). Na Karkirze i Samos pełno jest szczurów. Wśród ssaków średniej wielkości występują lisy i borsuki, ale i tak najłatwiej napotkać zwinną i szybką, podobną do fretki kunę.

I w tym przypadku na najwięcej wymierających gatunków można się natknąć w górach. Na północy żyją ostatni przedstawiciele zwierząt, które niegdyś zamieszkiwały góry i lasy całej Europy: wilki, niedźwiedzie brunatne, rysie, kozice i dziki. Szanse ich spotkania są jednakże bardzo niewielkie. W Górach Białych na Krecie żyje niezwykle rzadki koziorożec alpejski. Częściej jednak zwierzę to ogląda się jako atrakcję ogrodu zoologicznego. Gdy utworzono niegdyś kolonię tego zagrożonego wyginięciem gatunku na przybrzeżnej wysepce Dia, czworonogi przyczyniły się do zagłady tamtejszej unikalnej flory.

Niezwykle rzadka śródziemnomorska foka biało brzucha żyje na niektórych, najbardziej odludnych odcinkach wybrzeża wysp Morza Egejskiego i Sporad. Jej nieliczna populacja, która utraciła ostatnio wiele osobników i ulubione siedliska przy brzegu Maroka wskutek rozmnożenia się trujących alg, zagrożona jest wyginięciem. W razie spotkania należy trzymać się z daleka, gdyż jest to gatunek bardzo płochliwy.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *