OBECNA SYTUACJA
Narodowa Demokracja została pobita, ale me zwyciężona. W ostatnich wyborach parlamentarnych jej sita na stałym lądzie nawet wzrosła. Nieźle radziła sobie także w minimalnie przegranych wyborach samorządowych w październiku 1998 r. Kolejnym jej sukcesem były wybory do Parlamentu Europejskiego w czerwcu 1999 r., które wygrała, wysyłając 40% greckich posłów do Strasburga.
Mimo to pozycja Simitisa wydaje się na razie niezagrożona, choć do jesieni 2000 r. będzie musiał zwołać wybory. Problemy, z jakimi borykał się podczas pierwszej kadencji wynikały z przedłużającego się programu oszczędnościowego. W grudniu 1996 r. rolnicy wszczęli dramatyczny protest, blokując na kilka tygodni główną drogę i magistrale kolejowe. Manifestacja zakończyła się tuż przed świętami Bożego Narodzenia. Przez sporą część roku 1997 nauczyciele, uczniowie lub studenci (albo wszystkie trzy grupy) strajkowali, bojkotując planowane reformy edukacji. Zaraz po wyborach samorządowych w 1998 r.„ Simitis przyjął projekt budżetu na następny rok, który spotkał się z nader skromnym poparciem ze strony jego własnej partii, nie mówiąc o pozostałych ugrupowaniach.
Simitis, będący w przeciwieństwie do swego poprzednika raczej zwolennikiem zbliżenia z Europą, zmagał się z nie byle jakim zadaniem. Chciał doprowadzić grecką gospodarkę do stanu, w którym spełniałaby ona kryteria unii walutowej. Trzeba przyznać, że premier radzi sobie z ekonomią: pierwszy raz od dziesięcioleci inflacja spadła do poziomu, który daje się wyrazić jednocyfrową liczbą.
Poprawiające się stosunki z sąsiadami wróża zmniejszenie bezrobocia. Turystyka, po kryzysie trwającym od 1995 r., zdaje się wracać do formy, zwłaszcza na wyspach, mimo wojny NATO z Serbią. Także Eforfa, czyli grecki urząd skarbowy, poczynił odpowiednio nagłośnione postępy w likwidowaniu największego w państwach Unii Europejskiej czarnego rynku, żądając drobiazgowego dokumentowania większości transakcji i publicznie piętnując firmy uchylające się od płacenia podatków.
We wrześniu 1997 r. greckie morale i perspektywy ekonomiczne dodatkowo się poprawiły, z uwagi na przyznanie Atenom organizacji Igrzysk Olimpijskich w roku 2004. Do tego czasu ukończone zostanie metro w stolicy i nowe lotnisko w Spota. Będzie musiało powstać jeszcze wiele innych udogodnień dla uczestników olimpiady.
Rozwój niezbędnej infrastruktury mogą utrudnić skutki trzęsienia ziemi, które nawiedziło północne dzielnice Aten 7 września 1999 r. Dziesiątki ludzi zginęło, a ponad 100 tys. straciło dach nad głową. Unieruchomione zostały dwie z trzech krajowych ruchomych central telefonicznych, których stacjonarne bazy nie byty w stanie obsłużyć olbrzymiej ilości telefonów po pogotowie i służby ratunkowe. Tragedia wydarzyła się niespełna miesiąc po trzęsieniu ziemi w północno-zachodniej Turcji i może stać się przyczyną odwilży w napiętych stosunkach odwiecznych rywali. Grecja posiała ofiarom kataklizmu w Turcji olbrzymie ilości krwi i żywności, a także jako pierwsza wysiała swe ekipy ratunkowe. W miesiąc później Turcy także szybko zareagowali i ich zespoły ratownicze znalazły się w Atenach. Wkrótce grecki minister spraw zagranicznych, Papandreu, obwieścił, że Grecja przestaje się sprzeciwiać pomocy finansowej ze strony Unii Europejskiej dla swej sąsiadki, nie widząc zadowalających rozwiązań kwestii Cypru i Wysp Egejskich, i dodał, że obecnie jego kraj nie będzie torpedować tureckiej kandydatury do Unii.